We zullen eerst een petitie in moeten dienen, voor het faciliteren van de voorstanders van het basisinkomen. Dit brengt nieuwe bewustwording, ook bij degenen die voor het faciliteren gaan. En de media kunnen het daardoor ook op een nieuwe manier oppikken. Waarbij ze zichzelf ook moeten laten zien. Dat is belangrijk.

Als er door de regering dan geen gehoor wordt gegeven aan het faciliteren van de voorstanders van het basisinkomen, dan pas gaan we crowd suen.

In 2004 publiceerde ik twee boeken. Een boek over het basisinkomen, en een boek met de titel ‘Nederland, hoe wil je zijn?’.

Ik weet hoe ik zelf ben, en dat is waar de voorstanders van het basisinkomen zichzelf nu ook bewust van moeten worden: wie je bent. Wat is jouw wezenlijke waardebeleving?

Laat je niet misleiden door mensen die aan het rekenen slaan rondom het basisinkomen. Dat is allemaal al lang doorgeprikt, en dat kan je vinden op astridvantriet.nl.  Als het samenleven vanuit basisinkomens een wezenlijke waardebeleving voor jou is, dan kan je dus eisen dat je daarin gefaciliteerd wordt, samen. Laat de rest dan maar samen met de oude teringzooi doorgaan, als ze dat samen zo graag willen.

We gaan met het basisinkomen nu de volgende fase in. Voor het basisinkomen zijn betekent dat je nu tegen moet zijn. Tegen het onrecht dat mensen, het leven, het samenleven nog steeds aangedaan wordt, door het ons onthouden van het basisinkomen. Nu komt de fase van het eisen.

Het eisen doen we uiteindelijk via een crowd suing proces, want de rechtswereld moet veranderen.

Het is een proces dat weer een stap verder bewust maakt, en het betekent opnieuw positioneren (nu niet meer het verlangen, maar de eis), eventueel petitioneren (of het indienen van een voorstel tot wetswijziging), en als de regering dan geen gehoor blijft geven, dan uiteindelijk crowd suen.

Als het goed is dan hoeft het niet op het werkelijke crowd suen aan te komen, want door massale positionering verandert de social fabric, en zal de regering enig moment wel moeten. Maar als de regering desondanks toch inert blijft, dan volgt dus daadwerkelijk het crowd suen. De eerste eis daarin is dat iedereen die op dit moment een vorm van uitkering heeft, direct en voorgoed met rust wordt gelaten. Zo hebben zij dus hun basisinkomen zonder dat er een systeemverandering hoeft plaats te vinden.

De bewijslast voor het crowd suen ligt in verschillende gebieden:

  • In de betekenis van faciliteren
  • In de incompetentie van de regering om de structurele instabiliteit van ‘het systeem’ te veranderen naar stabiliteit
  • In geld
  • In ons zelfbewustzijn
  • In logica
  • In normaal economisch denken
  • In de staat waarin heel veel mensen verkeren
  • In de staat waarin het milieu verkeert
  • In de manier waarop de regering zich verhoudt tot het individu
  • In de manier waarop de regering zich verhoudt tot de roep om een transformatie
  • In alle dynamieken die zichzelf niet begrijpen en die uiteindelijk leiden tot het uitstoten van het individu

De bewijslast is dus zeer uitgebreid.

De meeste tegenstanders van het basisinkomen beroepen zich op

  • Hun negatieve mensbeeld
  • Hun angst dat ze teveel belasting zouden moeten betalen
  • Hun angst dat het economisch niet haalbaar is
  • Hun wegkijken van het leed dat mensen ervaren
  • Hun onvermogen om te begrijpen hoe een transitie in zijn werk gaat (en het daarom niet kunnen overzien)

Deze persoonlijke mensbeelden, persoonlijke angsten en persoonlijk onvermogen geeft niemand het recht te heersen over een ander. Dat zou wat wezen zeg.

Astrid van Triet, samenleefpionier.