Het individu als tegenstander

Welke argumenten hanteren de meeste tegenstanders van het basisinkomen om hun tegenstand te verklaren?

• Hun negatieve mensbeeld
• Hun irrationele angst dat het economisch (financieel) niet haalbaar is
• Hun irrationele angst dat mensen dan niet meer gaan werken
• Het zelf niet hebben van overzicht
• Het niet begrijpen hoe transities werken

Het individu dat op deze manier voortdurend aan de eigen staat refereert, voelt zich door de status quo bevestigd, voelt collectieve back-up voor diens aanname dat je je eigen staat als bewijslast kunt hanteren in beslissingen over anderen.

Maar dit individu doet er niet meer toe. Want we eisen dat de tegenstanders onderling ook nog steeds gefaciliteerd blijven. Laten ze elkaar maar vanuit hun gedeelde negatieve mensbeelden blijven belasten, stalken, denigreren. Laten ze daar onderling maar blij mee zijn. We zijn de wereld niet voor hen aan het veranderen. We eisen niet dat zij voor basisinkomens moeten gaan. Integendeel.

Begrijp je dat het onderlinge verhouden volledig veranderd is?

Begrijp je dat daarmee de dynamieken helemaal veranderd zijn?

Het individu als tegenstander doet er helemaal niet meer toe.

We hebben geen akkoord van een willekeurige ander op aarde nodig.

Zwarte mensen begrepen ook dat ze het akkoord van witte mensen niet nodig hadden. Ze eisten dat die ziekelijke houding van witte mensen stopte. Wat niet gebeurde, er moest dus bescherming komen. Maar dat niet alleen: de bescherming moest volledig omgedraaid worden. De bescherming tot dan ging naar de agressie van witte mensen, en zwarte mensen werd juist moedwillig bescherming onthouden.

Het onthouden van bescherming gebeurt altijd moedwillig, om agressors daarmee juist te beschermen in het kunnen uitvoeren van hun agressie. Het is dus een dubbele beschermingsfout: het onthouden van bescherming aan het individu is de fout, en het bieden van bescherming aan de agressor is de fout.

Het leed dat het individu in ons midden lijdt, maakt de bescherming van de agressor zichtbaar.  De bescherming van de agressor, die hand in hand gaat met het moedwillig onthouden van bescherming aan het individu, wordt erdoor zichtbaar.

Door te eisen dat de voorstanders van het basisinkomen worden gefaciliteerd, onttrekken we al een heleboel mensen aan deze onbeschermde staat: we brengen hen in beschermde staat. Daardoor gaan vervolgens vanzelf gigantische dynamieksveranderingen plaatsvinden.

Het leven in haar beschermde staat. Een individu in diens beschermde staat. Een grote groep mensen in hun beschermde staat. Beschermd in hun vrije bestaan, in hun vrije levenstoegang. Midden in een wereld vol met tegenstanders……. Mooi.