Last but first….
In een maatschappij die overladen is met dynamieken die zichzelf niet begrijpen, dient in het centrum van al die dynamieken een onvoorwaardelijke bescherming van het individu geïnstalleerd te zijn, zodat die dynamieken nooit een levens-uitstotende werking kunnen hebben.
Dit is niet alleen goed voor de potentieel uitgestotenen (die dus niet meer uitgestoten kunnen worden). Dit is ook goed voor de onbewuste uitstoters: die kunnen zich dan niet meer onbewust verder in hun lelijkheid ontwikkelen, omdat sommige keuzes en ontwikkelingen dan niet meer mogelijk zijn. Zij ontwikkelen zich dan dus vanuit hun schoonheid. En zo blijft het geheel zich vanzelf in de juiste richtingen en juiste gebieden ontwikkelen.
Dit is de dynamiek van het beschermde individu. Het leven in haar vrije weerbaarheid. Het leven in haar vrije wendbaarheid. Het leven in haar vrije expansiekracht.
De onvoorwaardelijke bescherming van het individu had er dus al lang moeten zijn. Bescherming op diens vrije levenskracht. Basisinkomen dus (bestaansgeld).